ภูเก็ต แผนที่ใช้แบบไหน จังหวัดภูเก็ต
ภูเก็ต แผนที่ใช้แบบไหน จังหวัดภูเก็ต เป็นจังหวัดหนึ่งทางภาคใต้ของเมืองไทย รวมทั้งเป็นเกาะขนาดใหญ่ที่สุดในประเทศไทย อยู่ในสมุทรอันดามัน จังหวัดที่ใกล้เคียงทางทิศเหนือเป็นจังหวัดพังงา ทางทิศตะวันออกเป็นจังหวัดพังงารวมทั้งจังหวัดกระบี่ อีกทั้งเกาะโอบล้อมด้วยห้วงมหาสมุทรประเทศอินเดีย และก็ยังมีเกาะที่อยู่ในขอบเขตของจังหวัดภูเก็ตด้านทิศใต้รวมทั้งทิศตะวันออก การเดินทางไปสู่จังหวัดภูเก็ตนอกเหนือจากทางแม่น้ำแล้ว สามารถเดินทางโดยรถยนต์ซึ่งมีเพียงแค่ทางเดียวผ่านทางจังหวัดพังงา
โดยผ่านสะพานสารสินรวมทั้งสะพานคู่ขนานหมายถึงสะพานท้าวเทวดากระษัตรีรวมทั้งสะพานท้าวศรีไพเราะ เพื่อไปสู่ตัวจังหวัด และก็ทางอากาศโดยมีสนามบินนานาประเทศจังหวัดภูเก็ตรองรับ สนามบินนี้ตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกเฉเหนือของเกาะ
คำว่า จังหวัดภูเก็ต คาดว่าน่าจะฟั่นเฟือนมาจากคำว่า บูกิต (ในภาษามลายูหมายความว่าเทือกเขา) รวมทั้งคำว่า “เทือกเขา” ในภาษาอุรักลาโว้ย เรียกว่า “บูเก๊ะ” หรือที่เคยรู้จักแต่ว่าโบราณในชื่อ เมืองถลาง
เครื่องหมายประจำจังหวัด
ต้นไม้ประจำจังหวัด : ประดู่บ้าน (Pterocarpus indicus)
ดอกไม้ประจำจังหวัด : ดอกเฟื่องฟ้า (Bougainvillea)
สัตว์น้ำประจำจังหวัด : หอยมุกจานหรือหอยมุกขอบทองคำ (Pinctada maxima)
เดิมคำว่าจังหวัดภูเก็ตนั้นสะกดว่า ภูเขาเก็จ
ซึ่งแปลได้ว่า เมืองแก้ว ก็เลยใช้ยี่ห้อเป็นรูปเทือกเขา (ภูเขา) มีประกายแก้ว (เก็จ) ส่งแสงออกเป็นรัศมี (มองยี่ห้อที่ผ้าผูกคอลูกเสือ) ตรงกับความหมายเดิมซึ่งชาวร้ายกาจเรียก มณิครัม ตามหลักฐาน พุทธศักราช 1568 จังหวัดภูเก็ตมีชื่อเสียงของนักเดินเรือโบราณที่ใช้ทางระหว่างจีนกับประเทศอินเดีย โดยผ่านแหลมมลายู หลักฐานที่ดั้งเดิมที่สุดก็คือ หนังสือภูมิศาสตร์แล้วก็แผนที่ออกเรือของคลอดิอุส ปโตเลมี
เมื่อราวๆ พุทธศักราช 700 เอ่ยถึงการเดินทางจากแหลมสุวรรณภูมิลงมาจนกระทั่งแหลมมลายู ซึ่งจำเป็นต้องผ่านแหลม จังซีลอน หรือเกาะจังหวัดภูเก็ต (เกาะถลาง) นั่นเองต้องการอ้างอิง
จากประวัติศาสตร์ไทย จังหวัดภูเก็ตเป็นส่วนใดส่วนหนึ่งของอาณาจักรตามพรลิงก์ อาณาจักรศรีวิชัย Villa Phuket สืบต่อมาจนกระทั่งยุคอาณาจักรนครศรีธรรมราชเรียกเกาะจังหวัดภูเก็ตว่า เมืองตะกั่วถลาง เป็นเมืองที่ 11 ใน 12 เมืองดาวฤกษ์ โดยใช้ยี่ห้อเป็นรูปหมา จนกระทั่งยุคจังหวัดสุโขทัย เมืองถลางไปขึ้นอยู่กับเมืองตะกั่วป่า ในยุคอยุธยา คนฮอลันดา ชาวประเทศโปรตุเกส รวมทั้งชาวประเทศฝรั่งเศส ได้สร้างสถานที่เก็บผลิตภัณฑ์เพื่อรับซื้อแร่ดีบุกจากเมืองจังหวัดภูเก็ต (ถลาง)
ในรัชสมัยของพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลก ได้กำเนิดการศึกเก้ากองทัพขึ้น พระผู้เป็นเจ้าปดุง กษัตริย์ของประเทศพม่าในยุคนั้น ได้ให้แม่ทัพเคลื่อนทัพมาฟาดศีรษะเมืองภาคใต้ ตัวอย่างเช่น ไชยา นครศรีธรรมราช รวมทั้งให้ยี่หยุ่งนำกำลังทัพเรือพล 3,000 คนเข้าโจมตีเมืองตะกั่วป่า เมืองตะกั่วทุ่ง รวมทั้งเมืองถลาง
ซึ่งในตอนนั้นเจ้าผู้ครองเมืองถลาง (พญาพิมลอัยาขัน) พึ่งสิ้นใจ ท่านผู้หญิงจัน เมีย รีวิวบ้าน และก็คุณมุก น้องสาว ก็เลยสะสมกำลังต่อสู้กับเมียนมาร์จนถึงชนะตอนวันที่ 13 เดือนมีนาคม พุทธศักราช 2328 พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราชก็เลยทรงพระขอความกรุณาปรานีโปรดเกล้าฯ ให้แด่คุณสตรีจันเป็น ท้าวเทวดากระษัตรี แล้วก็คุณมุกเป็นท้าวศรีไพเราะ
ในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ได้เก็บหัวเมืองริมฝั่งตะวันตกตั้งเป็น เขตจังหวัดภูเก็ต รวมทั้งเมื่อปี พุทธศักราช 2476 ได้ยกเลิกระบบเขตเทศาภิบาล แปลงมาเป็นจังหวัดภูเก็ต
มวลชน
ชาวเลเป็นฝูงชนกรุ๊ปแรกๆที่มาอาศัยอยู่บนเกาะจังหวัดภูเก็ต หลังจากนั้นมาก็เลยมหาชนอื่นๆย้ายถิ่นตามมาอีกเยอะมาก ทั้งยังคนจีน คนประเทศไทย ชาวมาเลเซีย อื่นๆอีกมากมาย จนกระทั่งมีวัฒนธรรมเฉพาะเป็นของตัวเองตกทอดมาจนกระทั่งปัจจุบันนี้ นับเป็นสีสันอย่างหนึ่งของจังหวัดภูเก็ต ตามบันทึกของฟรานซิส ไลต์ เอ่ยถึงชาวจังหวัดภูเก็ตว่าเป็นพวกประสมประสานกันทางด้านเชื้อชาติและก็วัฒนธรรมกับชาวมลายู
โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนประเทศไทยจำนวนไม่ใช่น้อยในยุคนั้นประพฤติตนเป็นชาวพุทธ สักการพุทธรูป ในตอนที่กัปตันทอมัส ฟอร์เรสต์ คนอังกฤษที่ออกเรือมายังจังหวัดภูเก็ต ใน พุทธศักราช 2327 ได้แถลงการณ์ว่า “ชาวเกาะแจนซีลอนบอกภาษาไทย แม้ว่าเขาจะเข้าดวงใจภาษามลายู พวกเขามีลักษณะใบหน้าคล้ายกับชาวมลายู ท่าทีเหมือนคนจีนมากมาย”
เดี๋ยวนี้ชาวจังหวัดภูเก็ตส่วนมากจะเป็นคนจีนกรุ๊ปต่างๆไม่ว่าจะเป็น คนจีนฮกเกี้ยน คนจีนช่องแคบ คนจีนกวางตุ้ง อื่นๆอีกมากมาย รวมถึงคนประเทศไทยพุทธและก็คนประเทศไทยชาวมุสลิม แถบอำเภอถลาง โดยยิ่งไปกว่านั้นคนประเทศไทยชาวมุสลิมมีปริมาณถึงจำนวนร้อยละ 20-36 ของประชาชนในจังหวัดภูเก็ต มีสุเหร่าแถบอำเภอถลางราว 30 ที่จาก 42 ที่ทั่วจังหวัด
มีกลุ่มชาติพันธุ์ชาวเล กรุ๊ปอูรักลาโว้ยและก็พวกมอแกน (มาสิง) ซึ่งมอแกนแบ่งได้เป็น 2 กลุ่มย่อยเป็นมอเกนปูเลา (Moken Pulau) และก็ มอเกนตาหมับ (Moken Tamub) แล้วก็ยังมีพ่อลุ่มต่างประเทศอย่างชาวตะวันตกที่เข้าลงทุนในจังหวัดภูเก็ต รวมถึงคนอินเดีย มีชาวคริสต์ในจังหวัดภูเก็ตราว 300 คน ชาวสิกข์ที่มีอยู่ราว 200 คน แล้วก็แขกฮินดูราว 100 คน รวมทั้งแรงงานต่างประเทศชาวเมียนมาร์ ลาว แล้วก็เขมรราวหมื่นคน
จากการสำรวจใน พุทธศักราช 2553 พบว่าสามัญชนในจังหวัดภูเก็ตเชื่อในศาสนาพุทธปริมาณร้อยละ 73, อิสลามปริมาณร้อยละ 25, ศาสนาคริสต์รวมทั้งอื่นๆปริมาณร้อยละ 26 ส่วนการสำรวจใน พุทธศักราช 2557 พบว่าเชื่อในศาสนาพุทธปริมาณร้อยละ 71.06 อิสลามปริมาณร้อยละ 27.60 ศาสนาคริสต์ปริมาณร้อยละ 1.01 รวมทั้งอื่นๆจำนวนร้อยละ 0.337 และก็การสำรวจใน พุทธศักราช 2560 พบว่าเชื่อในศาสนาพุทธจำนวนร้อยละ 68.61 อิสลามปริมาณร้อยละ 26.65 ศาสนาคริสต์จำนวนร้อยละ 0.98 นอกเหนือจากนั้นเชื่อในศาสนาอื่น5
ภาษาท้องถิ่น
ภาษาท้องถิ่นของจังหวัดภูเก็ต เป็นภาษาไทยถิ่นใต้ ที่ไม่ราวกับถิ่นอื่นในภาคใต้ โดยจะมีสำเนียงภาษาจีนฮกเกี้ยน แล้วก็ภาษามลายูผสมอยู่มากมาย ด้วยเหตุนี้ภาษาท้องถิ่นจังหวัดภูเก็ตก็เลยมีเอกลักษณ์ส่วนตัว เจอได้เฉพาะ แถบจังหวัดภูเก็ตรวมทั้งจังหวัดพังงา เพียงแค่นั้น ในอดีตกาลนั้นชนท้องที่ที่อาศัยอยู่ในจังหวัดภูเก็ตนั้น จำนวนมากล้วนเป็นคนจีนย้ายถิ่นมาจากบริเวณฮกเกี้ยน เมื่อเข้ามาอาศัยอยู่ในจังหวัดภูเก็ตแล้ว ก็ได้นำเอาวัฒนธรรมต่างๆเยอะแยะเข้ามาใช้ หนึ่งในซึ่งก็คือ ภาษา ซึ่งในสมัยแรกๆ
นั้นได้ติดต่อและทำการสื่อสารกันด้วยภาษาจีนฮกเกี้ยน ถัดมามีการค้าขายมากยิ่งขึ้นจะต้องติดต่อกับฝรั่งเยอะขึ้นเรื่อยๆ คนจีนฮกเกี้ยนเล็กน้อยก็ไปมาหาสู่กับเกาะปีนัง มาเลเซียบ้าง มีการค้าขายแร่ดีบุกต่างๆเพิ่มมากขึ้น ทำให้ภาษามลายูเริ่มเข้ามาผสมผสมเข้าด้วยกันกับภาษาฮกเกี้ยน กระตุ้นแล้วส่งผลให้มีการเกิดเป็นภาษาที่ผสมสำเนียงเข้าด้วยกัน เป็นภาษาที่ใช้กันอย่างมากมายในจังหวัดภูเก็ตและก็ใกล้เคียง ภาษาฮกเกี้ยนในจังหวัดภูเก็ตนั้น เดี๋ยวนี้ยังคงมีใช้อยู่เพียงสำเนียงบางทีก็อาจจะสติไม่ดีไปจากภาษาฮกเกี้ยนเดิมบ้าง
เพื่อปรับให้กับการออกเสียงของคนจังหวัดภูเก็ต ซึ่งใกล้เคียงกับภาษาฮกเกี้ยนที่ใช้กันในเกาะปีนัง มาเลเซีย หรือประเทศสิงคโปร์ เนื่องด้วยมีการปรับเสียงให้กับสัทอักษรการออกเสียงของคนจังหวัดภูเก็ต บางคำในภาษาฮกเกี้ยนก็เลยต่างกันภาษาฮกเกี้ยนแท้ของจีน แต่ว่าก็ใกล้เคียง นอกเหนือจากนั้นยังพบว่าระบบไวยากรณ์ที่ใช้นั้น บ้างก็ยืมมากมายจากภาษาฮกเกี้ยนด้วย ภาษาจังหวัดภูเก็ตบ้างก็เรียก ภาษาบาบ๋า
บริเวณเมืองเก่าจังหวัดภูเก็ต
สถาปัตยกรรมในย่านการค้าเมืองเก่าจังหวัดภูเก็ต บนถนนหนทางถลาง ถนนหนทางแร่ดีบุก ถนนหนทางกระบี่ ถนนหนทางจังหวัดพังงา ถนนหนทางเยาราช และก็ซอกซอยผู้หญิงย์ และก็ถนนหนทางใกล้เคียง เริ่มมีการปรับปรุงตั้งแต่ยุครัชกาลที่ 5 ซึ่งเป็นตอนๆของการล่าอาณานิคมของโลกตะวันตก แล้วก็กิจการค้าแร่ดีบุกเจริญก้าวหน้า ในสมัยนั้นจังหวัดภูเก็ตเป็นเมืองที่มีคนต่างประเทศ อีกทั้งจีน ประเทศอินเดีย อาหรับ สลาย และก็ยุโรป เข้ามาค้าขายรวมทั้งอาศัยอยู่ เหมือนกับเมืองท่าอื่นๆ
ในแหลมมลายู อาทิเช่น รัฐปีนัง มะละกา และก็ประเทศสิงคโปร์ การก่อสร้างแล้วก็ดีไซน์ตึก ก็เลยได้รับอิทธิพลจากนานาประเทศไปด้วย รูปแบบของสถาปัตยกรรมที่มีคุณค่าในเมืองจังหวัดภูเก็ต บางทีอาจแบ่งได้ 3 สมัยเป็นสมัยแรกโดยประมาณตอน พุทธศักราช 2411-2443 เป็นตอนๆของการเริ่มปรับปรุงเมือง
สมัยลำดับที่สอง พุทธศักราช 2444-2475 เป็นตอนๆของการประสมประสานต้นแบบสถาปัตยกรรมทวีปเอเชียกับยุโรป แล้วก็สมัยลำดับที่สาม ยุคนี้ได้แปลงเป็นมรดกทางวัฒนธรรมที่มีเอกลักษณ์ของเมืองจังหวัดภูเก็ตซึ่งชาวจังหวัดภูเก็ตทุกคนภูมิใจ และก็ตั้งมั่นจะรักษาให้ดำรงอยู่สืบไป